Farþegar fá vopn

Núna gæti ég skrifað bókina Beirút-Prag-London-Reykjavík á sólarhring. Í staðinn ætla að bara að skrá nokkra hápunkta hinna lítilfjörlegu heimferðar.

Ég hef aldrei séð jafn tómlegan flugvöll og þann í Beirút. Í óeirðunum um daginn var veginum að honum lokað með brennandi dekkjum (hvaðan koma öll þessi dekk, spyr fólk). Svo skilst mér að fólk hafi ætlað að loka honum aftur ef stjórnmálamennirnir hefðu reynt að snúa aftur frá Qatar án friðarsamnings.

En ég semsé flaug frá mannlausa flugvellinum til Prag með tékknesku lággjaldaflugfélagi. Eftirlitið var strangt á flugvellinum. Engin morðtól um borð. Nema hvað. Í mörgþúsund feta hæð báru flugfreyjurnar fram morgunverð með þessum líka beittu álhnífum. Eins gott að hafa þetta sanngjarnt; láta alla hafa vopn!

Í Prag pældi ég í því afhverju eru alltaf svona margar ilmvatnsbúðir á flugvöllum, borðaði súpu og svaf (næstum því yfir mig) fram að fluginu til London.

Er sanngjarnt að kalla Heathrow deathrow? Öryggiseftirlitið er allavega álíka.

Þaðan þurfti ég að taka lest til London Standstet til þess að fljúga heim með hálftómri Iceland express vél. Um borð - á alþýðufarríminu - var þekktur íslenskur bíssnesmaður. Æ, er búið að veðsetja einkaþotuna?

Athugasemdir

[Aron Björn Kristinsson, 2.6.2008 kl. 23:13]

Er ekki svipaður stemmari að vera nánast einna á flugvelli og nánast einn í bíó? Manni líður hálf skringilega og vill helst bara koma sér hehe.

[Sveinn Atli Gunnarsson, 3.6.2008 kl. 10:50]

Ég mundi vilja fá ferðasöguna á bók. Það gæti verið athyglisverð og skemmtileg lesning.

Velkominn heim, leiðinlegt að þú skulir hafa misst af skjálftanum.

[Lárus Gabríel Guðmundsson, 8.6.2008 kl. 01:26]

velkominn á íslenska grund; takk fyrir ferðabloggið.